یادواره ی شهدا بود و یک نویسنده را آوردند به عنوان سخنران.

اطلاعاتی که می داد جالب بود و گاه اشک در آور.

مثلا یکی از فرماندهان عراقی رزمنده ها را با سیم تلفن می بست.با بالگرد بالا می برد و می زد پشت شان تا از آسمان به زمین پرت شوند.

پرت می شدند و تکه تکه...

یا در یکی از شهرها پیر مردی را به دو درخت بسته بودند و از دو طرف می کشیدند تا همین طور جان داد.

و یا در یکی از روستاهای جنوب کشور بیست دختر را عراقی ها اسیر کردند.دختر ها از کثرت تجاوز شهید شدند...

و اما نقد...

این مهمان داغ به اصطلاح ولایتی و بسیجی و...

هرچی از دهنش در آمد به مخالفان عقایدشان گفت و...

کسافت-شیر پاک نخورده-احمق-ملعون و... از الفاظی بود که چندین بار تکرار کرد و

به دختر هاشمی رفسنجانی/خاتمی_دقیق نفهمیدم کدامشان_ خیلی راحت گفت فاسد!

و همه ی مخالفان عقایدش خودشان را لعنت کرد.

بدم آمد.خیلی بدم آمد.

نه موافق صد درصد احمدی نژاد هستم و نه کشته مُرده ی موسوی و هاشمی و ...

اما این ادبیات حال آدم را بهم می زند.

اگر مَردی بایست و با ادب نقدشان کن!اگر نمی توانی هم این فحش ها و دری وری ها را در خانه ات بده تا گوش ما را آلوده نکنی.

مجلس شهدایمان را آلوده کردی این را بفهم!

بفهم که ائمه و پیامبرمان علیهم السلام در مقابل دشمن ناسزا نمی گفتند.

مثل برادر پناهیان نگو که آقای خمینی ره به دشمن ناسزا می گفتند و کجا و کجا و با فلان سند فحش داده اند به دشمن!

آقای خمینی ره معصوم نبود.ما تا جایی افراد را قبول می کنیم که شرع را عمل کنند و پیرو سیره ائمه ع باشند.

هر که مخالف این دو(قرآن و سنت پیامبر ص و اهل بیت علیهم السلام) عمل کرد، عمل اش قابل تایید نیست.چه آیت الله العظما فلان باشد و چه بچه ای کوچک.

هرکه موافق این دو عمل کرد مورد تایید است.چه بچه ای کوچک باشد و چه آیت الله العظمی فلانی.

________________

آقای امجد همیشه این را می گویند... جوانان ما پناه ندارند! منِ آخوند یه چیز می گم اون یکی آخوند چیز دیگه ای...جوانان ما پناه ندارند.

هر وقت این را می گویند دلم کمی خنک می شود.دلم خنک می شود که حداقل یک روحانی ای هست که بداند من و امثال من بین او و امثال او و غیر امثال او نمی فهمیم حق چیست.اینقدر که ناحق با آن در آمیخته است.

همانطور که در این حدیث از حضرت علی (ع) آمده است : اگر باطل از حق کاملا جدا می‏شد، راه حق برای جوینده آن پوشیده نمی‏ماند واگر حق در میان باطل پنهان نمی‏شد، دشمنان نمی‏توانستند از آن بدگویی کنند، اما قسمتی از حق و بخشی از باطل را می‏گیرند و به هم می‏آمیزند. این‏جاست که شیطان بر دوستان خود چیره می‏شود و تنها آنان که مورد رحمت‏خدا بوده‏اند، نجات می‏یابند....

این حدیث را هم که می خوانم خنک تر می شوم.